Zbigniew Osiński (1926–2001)

Nauka i edukacja

Zbigniew Osiński to postać wyróżniająca się w polskiej nauce, której życie i kariera składają się na niezwykłą historię sukcesu. Urodził się 1 stycznia 1926 roku w Kutnie, a jego droga zawodowa zakończyła się 26 czerwca 2001 roku w Warszawie. Osiński był nie tylko wybitnym uczonym, ale również autorytetem w tak ważnych dziedzinach jak mechanika, budowa maszyn oraz teoria drgań.

Jego wkład w rozwój tych nauk ma znaczący wpływ na współczesne podejście do inżynierii i badań technicznych w Polsce. W dalszej części artykułu przyjrzymy się szczegółowo jego osiągnięciom i wpływowi, jaki wywarł na rozwój branży w kraju.

Życiorys

W latach 1942-1944 Zbigniew Osiński brał aktywny udział w działaniach Armii Krajowej. Po zakończeniu II wojny światowej, zdecydował się na studia na Wydziale Mechanicznym Politechniki Łódzkiej. Już w 1947 roku, równolegle z nauką, pełnił funkcję asystenta. W 1950 roku uzyskał tytuł magistra inżyniera i związał swój los z przemysłem lotniczym, gdzie pracował jako konstruktor. Początkowo związany był z Lotniczymi Warsztatami Doświadczalnymi w Łodzi, a później z Wytwórnią Sprzętu Komunikacyjnego w Warszawie-Okęciu, jednocześnie kontynuując działalność naukową na Politechnice Warszawskiej.

W 1956 roku Osiński podjął decyzję o rezygnacji z pracy w przemyśle i dołączył do Polskiej Akademii Nauk, gdzie zajmował stanowisko adiunkta w Zakładzie Badania Drgań. W 1959 roku obronił doktorat na Wydziale Komunikacji Politechniki Warszawskiej. Trzy lata później, w 1962 roku, uzyskał habilitację dotyczącą nieliniowego tłumienia drgań w dynamice maszyn. Rok 1963 przyniósł mu tytuł docenta w Katedrze Maszynoznawstwa i Elementów Maszyn, a w 1965 roku stanął na czele tej katedry.

W 1969 roku Osiński został profesorem nadzwyczajnym. W tym okresie objął stanowisko dyrektora Instytutu Konstrukcji Maszyn na Wydziale Maszyn Roboczych i Pojazdów Politechniki Warszawskiej. Jego działalność na tym polu była intensywna, gdyż w latach 1969-1971 sprawował również funkcję prodziekana tego wydziału. W 1970 roku zorganizował Instytut Podstaw Budowy Maszyn na Politechnice Warszawskiej, którym kierował przez wiele lat. Dodatkowo, od 1973 do 1978 roku, pełnił obowiązki prorektora uczelni.

W latach 1973-1977 był także wiceprzewodniczącym Zarządu Głównego Polskiego Towarzystwa Mechaniki Teoretycznej i Stosowanej, a w 1976 roku nadano mu tytuł profesora zwyczajnego. Jego osiągnięcia zostały uhonorowane w 1996 roku tytułem doktora honoris causa Akademii Górniczo-Hutniczej, a w 1998 roku także Politechniki Łódzkiej. Zmarł w 2001 roku i spoczywa na cmentarzu Powązkowskim w Warszawie (kw.187, rząd 5, grób 27).

Jego dorobek naukowy jest imponujący i obejmuje ponad 230 publikacji, w tym artykułów, podręczników oraz monografii. Wśród najważniejszych pozycji znajdują się:

  • Teoria drgań (1978),
  • Tłumienie drgań mechanicznych (1979),
  • Mechanika ogólna (1996),
  • Tłumienie drgań (1997),
  • Damping of vibration (1998),
  • Ogólne równanie mechaniki (2000).

Członkostwo

Zbigniew Osiński, jako wybitny przedstawiciel nauki, miał zaszczyt być członkiem wielu prestiżowych organizacji, co potwierdza jego wkład w rozwój nauk technicznych w Polsce. Wśród jego osiągnięć należy wymienić:

  • Komitet Mechaniki i Komitet Budowy Maszyn Polskiej Akademii Nauk,
  • Radę Główną Nauki, Szkolnictwa Wyższego i Techniki,
  • Komitet Badań Naukowych,
  • Centralną Komisję ds. Tytułu Naukowego i Stopni Naukowych,
  • Towarzystwo Naukowe Warszawskie,
  • Akademię Inżynierską w Polsce.

Odznaczenia

Zbigniew Osiński był osobą, której działalność została doceniona poprzez wiele znaczących wyróżnień. Wśród jego odznaczeń znalazły się:

  • Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski,
  • Medal Komisji Edukacji Narodowej,
  • Złota odznaka „Zasłużony dla Politechniki Warszawskiej”,
  • 17 nagród Ministra Edukacji Narodowej.

Przypisy

  1. Wykaz profesorów i docentów Politechniki Warszawskiej zmarłych w latach 2000-2010, Henryk Matyja
  2. Zbigniew Osiński, Wydział Samocodów i Maszyn Roboczych Politechnika Warszawska
  3. Jerzy Wróbel, Skład Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (kadencja 2001–2003), Wspomnienia pośmiertne, Zbigniew Osiński (1926-2001), Rocznik Towarzystwa Naukowego Warszawskiego 64 rok 2001, s. 52-54. [dostęp 28.07.2020 r.]

Oceń: Zbigniew Osiński (1926–2001)

★★★★★
Średnia ocena:4.56 Liczba ocen:9