Józef Burhardt urodził się 1 kwietnia 1863 roku w Kutnie. Zmarł natomiast 5 października 1938 roku w Opaleniu. Był on znaczącą postacią w historii Wojska Polskiego, pełniącą funkcję generała brygady.
Jego życie i kariera wojskowa są przykładem zaangażowania w służbę wojskową, której efekty miały istotne znaczenie dla kraju.
Życiorys
Józef Burhardt przyszedł na świat 1 kwietnia 1863 roku w Kutnie, w rodzinie Stanisława oraz Aleksandry z Chodeckich. Po zakończeniu nauki w Korpusie Kadetów w Petersburgu, kontynuował swoją edukację w szkole junkrów piechoty oraz Mikołajewskiej Szkole Inżynieryjnej. Już w 1904 roku objął stanowisko naczelnym inspektorem Syberyjskiego Okręgu Wojskowego, co zapoczątkowało jego bogatą karierę wojskową. W czasie I wojny światowej pełnił funkcję inspektora inżynierów.
W 1909 roku, nosząc stopień podpułkownika, pracował w Irkuckim Junkierskiej Szkole Piechoty, gdzie nauczał studentów. Po zakończeniu wojny, od 10 czerwca 1919 roku, służył w Wojskach Polskich na Syberii.
Po powrocie do Polski do 10 marca 1921 roku, zajmował pozycję szefa saperów w Dowództwie Okręgu Generalnego „Warszawa”. Następnie, od 19 sierpnia 1921 roku, został kierownikiem Departamentu VI Technicznego w Ministerstwie Spraw Wojskowych z siedzibą w Warszawie. Od 1 marca 1922 roku był w rezerwie oficerów sztabowych DOK I Warszawa.
Z dniem 1 listopada 1922 roku Józef Burhardt przeszedł w stan spoczynku, zachowując tytuł pułkownika z prawem noszenia munduru. W dniu 26 października 1923 roku Prezydent RP, Stanisław Wojciechowski, nadał mu stopień generała brygady, który przysługiwał mu ze starszeństwem od 1 czerwca 1919 roku. Po zakończeniu służby osiedlił się w folwarku Opalenie, gdzie spędził ostatnie chwile swojego życia.
Ważnym elementem życia osobistego Józefa Burhardta była rodzina. Był żonaty z Heleną z Gozdeckich, z którą miał córkę o imieniu Helena. Burhardt to również autor dzieła, które zostało opublikowane w 1923 roku przez Wojskowy Instytut Geograficzny – książki zatytułowanej „Fortyfikacja stała”. Po jego śmierci, został pochowany na cmentarzu Powązki Wojskowe w Warszawie (kwatera 12A-1-25).
Awanse
Józef Burhardt, w trakcie swojej kariery wojskowej, zdobył wiele awansów, co świadczy o jego talentach i zasługach.
- chorąży (Прапорщик) – 1882,
- podporucznik (Подпоручик) – 1884,
- porucznik (Поручик) – 1887,
- sztabskapitan (Штабс-капитан) – 1891,
- kapitan (Капита́н) – 1895,
- podpułkownik (Подполковник) – 1905,
- pułkownik (Полковник) – 1910,
- generał brygady – 26 października 1923.
Przypisy
- M.P. z 1928 r. nr 260, poz. 634 „w uznaniu zasług, położonych na polu pracy w poszczególnych działach wojskowości”.
- Wyszukiwarka cmentarna - Warszawskie cmentarze
- Rocznik Oficerski Rezerw 1934, s. 322.
- Rocznik Oficerski 1928, s. 879.
- Rocznik Oficerski 1924, s. 1405.
- Rocznik Oficerski 1923, s. 1576.
- Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych Nr 33 z 16.09.1922 r., s. 719.
- Stawecki 1994, s. 90.
Pozostali ludzie w kategorii "Wojsko i służby mundurowe":
Michaił Girszowicz | Tadeusz Kawczyński | Andrzej Błędowski | Kazimierz Sarnowicz | Paweł Frątczak | Czesław Śnieć | Wacław Grudniewicz | Józef Trepto | Jarosław Kraszewski | Stefan Tandecki | Andrzej HonowskiOceń: Józef Burhardt