Czesław Śnieć

---

Życiorys

Czesław Śnieć to postać, która swoją młodość spędziła w latach 1926–1929, uczęszczając do szkoły powszechnej oraz gimnazjum. Maturę zdał w 1938 roku, a w tym samym czasie rozpoczął swoją służbę wojskową w 18 pułku piechoty. W dniu 3 stycznia 1939 roku został przeniesiony do Szkoły Podchorążych Lotnictwa w Dęblinie, gdzie rozpoczął szkolenie pilotów. Mimo, że nie uczestniczył w działaniach wojennych podczas kampanii wrześniowej, udało mu się ewakuować z kraju wraz z innymi podchorążymi.

Przez Rumunię i Syrię, Czesław przedostał się do Francji, a stamtąd został skierowany do francuskiego centrum wyszkolenia personelu latającego mieszczącego się w Rabacie. Po upadku Francji, w ramach ewakuacji, dotarł drogą morską do Wielkiej Brytanii. W Brytyjskich Siłach Powietrznych służył pod numerem RAF P-1623. Tam odbył kurs uzupełniający dla podchorążych w obozie Weeton, a następnie, od lutego do kwietnia 1941 roku, przeszedł szkolenie w 1 Flying Training School (FTS).

Na początku kwietnia 1941 roku, Śnieć dołączył do 317 dywizjonu myśliwskiego, a po krótkim czasie przeszedł do 55 Operational Training Unit (OTU), gdzie trenował w pilotażu Hawker Hurricane. Po pomyślnym ukończeniu tego szkolenia, powrócił do dywizjonu 302. 19 sierpnia 1942 roku brał udział w zespołowej osłonie lądowania w Dieppe. Jego umiejętności w powietrzu wykazał 7 września 1942 roku, kiedy to zestrzelił Focke-Wulfa Fw 190 w trakcie operacji „Circus 217”, jak i 10 czerwca 1943 roku, kiedy podczas „Ramrod 86” zestrzelił kolejnego Fw 190.

8 września 1943 roku dowodził eskadrą A dywizjonu 317 podczas operacji „Ramrod S.41”. Jego witalność i agresywność w walce zaowocowały prawdopodobnym zestrzelaniem Messerschmitta Bf 109. Niestety, w rejonie Lille jego samolot został trafiony przez ogień obrony przeciwlotniczej. Zdołał jednak wylądować w pobliżu Armentières i, unikając niewoli, nawiązał kontakt z Polonią, która pomogła mu w ucieczce, przekazując go francuskiemu ruchowi oporu. Po zdobyciu fałszywych dokumentów, Śnieć ruszył przez Pireneje do Hiszpanii, gdzie jednak został aresztowany przez Hiszpanów i wywieziony do Pampeluny, a następnie osadzony w więzieniu w Miranda de Ebro.

6 stycznia 1944 roku Czesław został zwolniony i trafił do Madrytu, aby następnie udać się do Gibraltaru. 17 stycznia witano go z powrotem w Wielkiej Brytanii. Po przeprowadzeniu badań lekarskich i okresie odpoczynku, 24 maja 1944 roku, został przydzielony do dywizjonu 309. 2 lipca jednostka pomocnicza NBA – 84 GSU przyjęła go w swe szeregi. Z początkiem sierpnia wrócił do dywizjonu 317 i 23 sierpnia objął stanowisko dowódcy eskadry.

1 lutego 1945 roku Czesław przeniesiony został do dowództwa 1. Polskiego Skrzydła Myśliwskiego, ale już 23 października znów trafił do dywizjonu 317 na stanowisko dowódcy eskadry B. 22 grudnia powrócił do macierzystego dywizjonu 302, gdzie objął dowództwo eskadry A. Związek małżeński zawarł 30 kwietnia 1946 roku.

Po czasach wojennych, zdecydował się na powrotną podróż do Polski, unikając komunistycznych represji. Usiadł z matką oraz żoną w Kutnie, gdzie podjął pracę jako dyrektor Węglokoksu, a także w Polskiej Żegludze Morskiej. Ponadto, w latach 1968–1972 pełnił funkcję attaché do spraw morskich przy polskiej ambasadzie w Nigerii.

Zmarł 13 kwietnia 1972 roku w Warszawie. Jego ostatnie miejsce spoczynku znajduje się w Szczecinie, na cmentarzu Centralnym, a dokładniej w kwaterze 45B, rząd 21, grób 1. W trakcie II wojny światowej Czesław wykonał 192 loty bojowe, spędzając w powietrzu 255 godzin i 20 minut, zestrzeliwując dwa samoloty nieprzyjaciela oraz prawdopodobnie jeszcze jeden. Na liście Bajana zajął 137. miejsce.

Ordery i odznaczenia

Czesław Śnieć, za swoją wybitną służbę, otrzymał szereg odznaczeń i wyróżnień, świadczących o jego odwadze oraz zaangażowaniu. Wśród nich znajdują się:

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8435,
• Krzyż Walecznych – przyznany trzykrotnie,
• Złoty Krzyż Zasługi z Mieczami,
• Medal Lotniczy,
• Polowa Odznaka Pilota,
• Distinguished Flying Cross.

---

Oceń: Czesław Śnieć

---