Waldemar Koperkiewicz

---

Życiorys

Waldemar Koperkiewicz przyszedł na świat w Kutnie, gdzie przez pewien czas uczęszczał do szkoły muzycznej pierwszego stopnia, specjalizując się w skrzypcach. Jego ścieżka artystyczna nabrała tempa po przeprowadzce do Nowego Wiśnicza, gdzie przez pięć lat zdobywał wiedzę w Liceum Sztuk Plastycznych. To właśnie tam, wspólnie z wokalistą Markiem Piekarczykiem, stworzył trio o nazwie Dwustan, Tristan i Izolda, w którym pełnił rolę wykonawcy jako gitarzysta i wokalista. Zespół zyskał uznanie wykonując jego pierwsze utwory osadzone w nurcie poezji śpiewanej, co doprowadziło do ich udziału w Studenckim Festiwalu Piosenki w Krakowie.

Przełomowym momentem w jego karierze było podjęcie studiów w Studium Kulturalno-Oświatowym w Ciechanowie, gdzie Koperkiewicz miał zaszczyt prowadzić zespoły Blejtram oraz Aves – REKLAMA, który powstał we wrześniu 1972 roku. To właśnie tutaj w 1973 roku zaangażował M. Piekarczyka w nową grupę, Monastyr, której działalność przyczyniła się do zdobycia wielu nagród na konkursach muzycznych, w tym możliwość występu w Niemczech. Zespół brał także udział w koncercie Debiuty, w ramach XV KFPP w Opolu w 1977 roku. W 1978 roku nagrano singiel, który ukazał się w 1980 roku nakładem Tonpressu (S-252), na którym znalazły się takie utwory jak Ten, kto wie (muzyka: W. Koperkiewicz, tekst: A. Bernat) oraz Rzeki snu (muzyka: W. Koperkiewicz, tekst: M. Grala). Ten ostatni utwór zyskał na popularności, a w 1996 roku został przypomniany przez Magdę Turowską w duecie z Jarkiem Wasikiem, co przyczyniło się do jego trwałego wpisania w polski krajobraz muzyczny. W 1975 roku muzyk współpracował również z Grupa I Juliusza Loranca.

Wojciech Młynarski podkreślał, że nasza prezentacja powinna zdobyć uznanie, jednak ze względu na złożoność naszej muzyki, jury miało wątpliwości. Zasłużona nagroda przypadła nieznanej wokalistce, ale to nie zmienia faktu, że był to dla nas znaczący komplement.

W latach 70. i 80. Koperkiewicz nauczał śpiewu w ośrodkach kultury w Ciechanowie, Mławie oraz Działdowie. W 1980 roku podczas Ogólnopolskich Spotkań Zamkowych „Śpiewajmy Poezję” zdobył wyróżnienie od Wydziału Kultury i Sztuki Urzędu Wojewódzkiego w Olsztynie za swoją kompozycję. Na początku lat 80. XX wieku, razem z kolegą z ciechanowskiego studium, Andrzejem Meżeryckim, stworzył grupę Exit, w której śpiewał m.in. Felicjan Andrzejczak. Zespół, z orkiestrowym akompaniamentem Polskiego Radia i Telewizji w Łodzi pod batutą Wojciecha Zielińskiego, nagrał w 1980 roku takie utwory jak Odnaleźć siebie (muzyka: W. Koperkiewicz, tekst: M. Dagnan) oraz Otwórz mi sen (muzyka: W. Koperkiewicz, tekst: Z. Czarnecki). W 1983 roku jako szef zespołu wokalnego z Działdowa zdobył „Złoty Samowar” podczas Festiwalu Piosenki Radzieckiej w Zielonej Górze, w składzie którego byli m.in. rodzice Kasi Stankiewicz, przyszłej wokalistki zespołu Varius Manx.

Na przełomie lat 1986-1989 współpracował z Orkiestrą Teatru ATA, będąc jednocześnie gitarzystą, wokalistą i kompozytorem utworów, takich jak Kataryniarz do wiersza Mariana Piechala i Oto do czego można dojść. W 1987 roku jego kompozycja pt. Za co giniemy, do słów Tomasza Gluzińskiego, wykonana przez Joannę Rutecką oraz Orkiestrę Teatru ATA, zajęła drugie miejsce w konkursie „Piosenki w teatrze” podczas XXIV Krajowego Festiwalu Piosenki Polskiej w Opolu.

Również nasza twórczość rozbrzmiewała w miejscach do tego nieodpowiednich—w piwnicach, w domach kultury oraz innych nietypowych lokalizacjach. Tego rodzaju występy miały często głęboką moc przyciągania, bywały pełne pasji oraz przejmujących emocji. Orkiestra Teatru ATA poszukiwała słów, które potrafiły rozwiązać łańcuchy myśli.

Po kilku latach mieszkania i pracy w Kolonii w Niemczech, gdzie pozostawał w stałym kontakcie z Polską, Koperkiewicz angażował się w różnorodne przedsięwzięcia kulturalne i artystyczne. Pełnił funkcję kierownika muzycznego Ogólnopolskiego Festiwalu Piosenki Harcerskiej w Siedlcach oraz Ogólnopolskich Spotkań Śpiewających Poezję „Recital”. W Kolonii organizował wernisaże dla polskich malarzy, w tym wystawę malarstwa Mirosława Czyżykiewicza, wiążąc ją z recitalem artysty. Po powrocie do Polski osiedlił się w Mławie, a z chwilą, gdy Andrzej Meżerycki został dyrektorem Centrum Kultury i Sztuki w Siedlcach, jego współpraca z tym miastem stała się bardziej intensywna. Jako juror festiwali, prowadził także warsztaty muzyczne, a w końcu uzyskał etat w CKiS.

„Chociaż w Ciechanowie zrealizowałem wiele interesujących projektów, czułem, że potrzebuję większej przestrzeni do twórczości” – mówił Waldemar Koperkiewicz o swojej decyzji o przeniesieniu się do Siedlec, które w jego odczuciu oferowało nie tylko większe możliwości warsztatowe, ale i swobodę twórczej ekspresji.

Wiosną 2011 roku objął stanowisko wicedyrektora CKiS, a 2 lipca 2012 roku został odznaczony Brązowym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis” za wysoką jakość i zaangażowanie w upowszechnianie kultury. 12 października 2012 roku, z okazji jubileuszu 40-lecia pracy twórczej, odbył się koncert na deskach Sceny Teatralnej Miasta Siedlce, w którym pełnił rolę kierownika muzycznego, reżysera oraz scenografa Teatru ES. W 2015 roku, po wygaśnięciu kadencji Mariusza Orzełowskiego, Koperkiewicz został dyrektorem CKiS, a 31 października 2019 roku odebrał gratulacje od samorządowców na sesji Rady Miasta Siedlec z okazji przyznania mu nagrody specjalnej przez ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego Piotra Glińskiego za nieocenione zasługi dla polskiej kultury. Obowiązki dyrektora pełnił do 9 lutego 2020 roku, po czym przeszedł na emeryturę.

Wybrane kompozycje

W poniższej liście znajdują się wybrane kompozycje, które zasługują na szczególną uwagę:

• chcesz, spróbuj (wyk. Exit),
• kataryniarz (wyk. Waldemar Koperkiewicz i Anna Reyman, a następnie Małgorzata Grabowska-Kozera; Orkiestra Teatru ATA),
• kolęda (wyk. Anna Reyman),
• odnaleźć siebie (wyk. Exit),
• oto do czego można dojść (Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz; Orkiestra Teatru ATA),
• otwórz mi sen (wyk. Exit),
• pieśń Osurri (wyk. Monastyr),
• psalm o chlebie (wyk. Joanna Rutecka i Waldemar Koperkiewicz),
• rzeki snu (wyk. Monastyr),
• ten kto wie (wyk. Monastyr),
• za co giniemy (wyk. Joanna Rutecka i Orkiestra Teatru ATA).

---

Oceń: Waldemar Koperkiewicz

---