Tadeusz Gustaw Regulski, znany również jako Tadeusz Regulski, to postać o znaczącym dorobku w polskiej historii. Urodził się 7 listopada 1896 roku w Kutnie, a zmarł 29 września 1971 roku w Tworkach. Był on nie tylko ekonomistą, ale również aktywnym działaczem na rzecz Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK).
Jego życie zawodowe i działalność społeczna pozostawiły głęboki ślad w polskim społeczeństwie, czyniąc go osobą, która zasługuje na szczególne miejsce w naszej pamięci.
Życiorys
Tadeusz Regulski był najmlodszym potomkiem Juliusza, który pełnił funkcję zawiadowcy stacji kolejowej w Kutnie, oraz Bronisławy z Chodakowskich. Miał dwóch braci: Bronisława Regulskiego oraz ekonomistę Janusza Regulskiego. Dodatkowo, był on prawnukiem płk Józefa Regulskiego, znanego bohatera wojen napoleońskich. W trakcie swojego kształcenia uczęszczał do szkół w Kutnie, a później w Warszawie. Niewiele wiadomo na temat jego służby wojskowej w armii carskiej, natomiast z pewnością był w odpowiednim wieku do poboru podczas wybuchu I wojny światowej, podczas gdy jego bracia służyli do roku 1918.
W 1920 roku, podczas wojny bolszewickiej, zdecydował się na ochotnicze wstąpienie do Wojska Polskiego, gdzie dołączył do 4. pułku ułanów z Włocławka. W jego toku brał udział w walkach, jakie prowadziła Dywizja Litewsko-Białoruska pod dowództwem generała Żeligowskiego przeciwko bolszewikom, podczas których odniósł poważne rany.
Po zakończeniu wojny, w 1922 roku, rozpoczął działalność w spółce Elektryczne Koleje Dojazdowe w Warszawie, w której wspólnie z Januszem zaangażowali się w rozwój tego nowego przedsięwzięcia. Na początku pełnił funkcję prokurenta, gdzie był odpowiedzialny za zakup gruntów na potrzeby budowy linii kolejowej, a w późniejszym czasie awansował na dyrektora handlowego. W okolicach 1938 roku został mianowany na zastępcę dyrektora naczelnego firmy Philips w Polsce, a w 1939 przyjął rolę pełnomocnika rządu polskiego w tych zakładach.
Po inwazji niemieckiej w 1939 roku, Regulski z rodziną zdołał przedostać się przez Lwów na Węgry, a następnie do Francji. Tam od 1940 roku pełnił funkcję delegata Polskiego Czerwonego Krzyża na południu kraju, w departamencie Var. Jego misją było organizowanie schronisk dla Polaków zgubionych w Europie oraz zapewnienie im możliwości ewakuacji do Anglii. Przez cały okres II wojny światowej pozostawał we Francji, a po wyzwoleniu Paryża w sierpniu 1944 roku, stworzył biuro poszukiwań rodzin dla Polaków, którzy przebywali w Europie Zachodniej.
W 1947 roku, porwany obietnicami tzw. „władzy ludowej”, Regulski powrócił z rodziną do Polski. Początkowo otrzymał skromną posadę w Elektro Kolejach Dojazdowych, lecz po krótkim czasie został usunięty z pracy razem z Januszem. Janusz z powodu represji dostał się do więzienia, a Tadeusz, aby związać koniec z końcem, zajął się hodowlą królików oraz róż w Grodzisku Mazowieckim.
Tadeusz Regulski był żonaty z Marią z Gnoińskich, herbu Ciołek, i razem wychowali syna oraz córkę. Po długiej i ciężkiej chorobie zmarł w szpitalu w Tworkach, a jego ciało spoczęło w rodzinnym grobie na cmentarzu Powązkowskim (kwatera B-4-11,12).
Przypisy
- Cmentarz Stare Powązki: REGULSCY, [w:] Warszawskie Zabytkowe Pomniki Nagrobne [dostęp 03.02.2020 r.]
- M.P. z 1939 r. nr 71, poz. 152 „za zasługi na polu pracy zawodowej”.
- sejm-wielki.pl – Tadeusz Regulski [dostęp 27.10.2011 r.]
Pozostali ludzie w kategorii "Inne":
Zdzisław Puzdrakiewicz | Lucjan Piątek | Jakub Hirszberg | Andrzej Raczko | Edward KryściakOceń: Tadeusz Regulski